Panzehir - Özgür Fikirler

Küçük bir çocuk, arkadaşına kendisini kanıtlamak için ne der ? En basit cevabı. Benim babam senin babanı döver. Babalarını yarıştırırlar. Çünkü kendilerinde yarıştıracak bir şey göremezler.. dayandıkları ve sığındıkları liman babalarıdır. Bu, çocuklar için gayet saf temiz ve masumane bir tavırdır. Ancak günümüzde bilinçli olarak görülen birçok insan özellikle twitter’da atalarını yarıştırıyor. Nasıl mı ? Atatürk olmasaydı olamazdınız. Fatih olmasaydı hepiniz bizanstınız. Benim atam senin atanı döver demeye çalışıyor.. bu utanç verici tartışmalar bize gösteriyor ki artık hepimiz kendinde gösterecek hiçbir marifet bulamayan ve kendini kanıtlamanın tek yolunu geçmiş nesillerde arayan bireyler olduk.. Bizden önceki Nice kıymetli insanları da bu kibir savaşına araç eder olduk.. Geçmişi unutmamak, tarihine bağlı olmak çok önemlidir. Ancak geçmişte de yaşamamak gerekir. Geçmişten alınan derslerle geleceğe ufuk açabiliyorsak ancak o zaman biz de o kıymetli insanlara yaraşır bir nesi...

Düşüncelerimiz ve savunduklarımız gerçekten bize mi ait ? Yoksa bakış açımız manipüle edilip   birilerinin fikirlerine köle mi oldu beyinlerimiz ? Hadi, küçük bir arayışa çıkalım… Eskiden televizyonlarda hangi yayın yapılırsa insanlar bunları izler, düşünceleri yayıncılar tarafından şekillendirilirdi. Ancak bu zor bir yöntemdi. Çünkü herkesin görüşü, algı şekli, inanma isteği farklı olduğundan bu çabalar istenildiği kadar etki bırakmazdı. Bakınız istenildiği kadar diyorum, çünkü bıraktığı etki gözle görülür derecede. Şimdi ise sosyal medyada herkes beğendiği sayfaları takibe alıyor. Herkes sadece kendi düşüncesinde paylaşımlara maruz kalıyor. Bunun sonucunda ne oluyor biliyor musunuz ? Kendi düşüncesinden olmayanları aptal yerine koyuyor, ve tek doğrunun kendi gördükleri olduğunu zannediyor. Örneğin bir konu hakkında resmi konuşma yapılıyor;  A görüş bunun çok mükemmel olduğunu anlatarak ve farklı şekillerde yayınlıyor,  B görüş ise bunun adeta bir rezalet olduğunu ...